# 3. Kłucie w centralnym narządzie układu krwionośnego...

Twoje ciało przeszywały przyjemne dreszcze,  gdy obok znajdował się On. Harry Styles. Siedziałaś cichutko w rogu,  lustrując jego każdy ruch. Próbowałaś wykorzystywać każde sekundy na wpatrywanie się w ukochanego, wiedziałaś że za tydzień znów wyjeżdża w trasę. Ta myśl przyprawiała Cię o kłucie w centralnym narządzie układu krwionośnego...

Nadszedł dzień wyjazdu.  Pogoda była okropna. Zacinał deszcz, można było poczuć mróz na skórze. Wychodziliście z domu kiedy po twoich policzkach zaczęły spływać słone krople. Chłopak przetarł dłonią po twojej gładkiej buzi i jemu samemu zaszkliły się oczy.

- Pamiętaj nie będzie mnie tylko 77 dni.  - Wiesz co ? Jakoś mnie to nie pocieszyło. – odparłaś z kaprysem . Czarny van odjechał a Ty stałaś bez ruchu na dworze jeszcze kilka minut. Nie chciałaś znowu spać sama w tym dużym łóżku, kiedy jego nie było, budziłaś się w nocy.

Przeżyłaś z trudem te 77 dni rozpaczy.  Doczekałaś się przylotu Harrego. Ubrałaś ciemne spodnie, szpilki louboutina, jasny płaszcz, klasyczne Ray Bany. Z uśmiechem na ustach wyruszyłaś na lotnisko.

Bezchmurne niebo, lekki wiaterek, pogoda idealna. Jechałaś swoim czerwonym kabrioletem w stronę aeroportu. Zamyślona ledwo co zwracałaś uwagę na to co dzieje się na drodze. Obróciłaś głowę w lewą stronę by zobaczyć nadlatujący samolot, gdy wróciłaś głową na drogę zobaczyłaś tylko migające światło… to była czołówka, pijany wariat wsiadł za kółko, zginęłaś na miejscu.

Harry z olbrzymią torbą w ręku zdziwił się że na niego nie czekasz. Pomyślał że zapomniałaś. Lekko podenerwowany skierował się ku kawiarni, chciał napić się czegoś ciepłego. Zamówił gorącą czekoladę i wybrał numer od Ciebie. Czekał i czekał, lecz Ty nie odbierałaś. Nie miał świadomości o zaistniałej sytuacji. Wreszcie ktoś do niego zadzwonił.

- Haalo – mówił niepewnie. – Witam, czy rozmawiam z panem Harrym Styles’sem ? – Tak, to ja. O co chodzi ? – Mam dla pana złą wiadomość. Pana narzeczona zginęła w wypadku samochodowym, podczas gdy jechała po pana na lotnisko. Bardzo mi przykro.

Harry nie mógł wydusić słowa, nie chciał uwierzyć w to co usłyszał. Zwaliło go z nóg, nie uklęknął, ale przewrócił się. Czuł przeszywający, palący ból. Cały wszechświat stał się dla niego bólem. Dostał drgawek, jakby ataku epilepsji. W którymś momencie jego umysł wyłączył się zupełnie.

Powoli otwierał oczy, oślepiły go okropne szpitalne lampy. Zauważył że jest podpięty do jakiś dziwnych kroplówek. Okazało się że te kroplówki utrzymują go przy życiu, miał atak serca.

Nie chciał dłużej tego ciągnąć. Odłączył się od całego sprzętu i po chwili dołączył do Ciebie.